Update!

Hallo allemaal!!

Hier nog een berichtje uit Phnom Penh! Ik hoor dat het bij jullie ongeveer net zoveel regent als hier. Het enige verschil is de temperatuur.De temperatuurdaling was maar van korte aard en het kwik is alweer gestegen naar de 30gr. Het is dus ontzettend vochtig en warm en dat zorgt ervoor dat je een luie siësta neemt rond lunchtijd! Regenen doet het alleen in de avond. Dan moet de warmte de lucht uit. Overdag brand de zon op je huid en zoek je dus graag de schaduw op. Dat zorgt ervoor dat ik wel al verkleurd ben maar na 2 weken Frankrijk of Turkije kom je bruiner terug! Dit veranderd allemaal wanneer ik straks lekker kan gaan reizen en niet zo hard hoef te werken ;-)
Vanuit projects abroad was er gevraagd of we wouden deelnemen aan een Conversation Class met lokale studenten die Engels leren. Omdat de meeste leraren ook Cambodjaans zijn wouden ze graag gesprekken hebben met Westerlingen om aan hun uitspraak te werken. Ik ben hier nu 4x een donderdagmiddag (na werk) geweest en het is leuk om wat dichterbij de Cambodjaanse jongeren te komen. Ze zijn net zo oud en studeren allen aan een universiteit. De meeste komen vanaf het platteland en verblijven bij familie in Phnom Penh. Leuk om te merken dat vragen stellen in Cambodja een teken is van onbeleefdheid. Het betekent dat de leraar niet volledig is geweest in zijn uitleg. Ze zijn dus allen erg verlegen en het is leuk om ze uit te lokken tot het stellen van vragen! Daarnaast gaven ze ons ook de mogelijkheid om Khmer (Cambodjaanse taal) te leren. Ik spreek dus al een aardig woordje Cambodjaans!! Bij deze enkele voorbeelden, zo kunnen jullie ook alvast oefenen:

Hallo of goedendag: Su-a s’dai
Tot ziens! Le-a sun high oftewel kortweg: Lea-high! Of bijna geïntegreerd in het Khmer: bye-bye :)
Alsjeblieft Som
Hoe gaat het? Sok-se-bai
Tot morgen! Chub knir knaajs aai
Ik heet Pauline Ch-mua ro-ba k’nyom Pauline (k’nyom betekent ik)
Sorry Som-to
Stop Chowp
Mooi meisje Sraaj-s’aa
Erg goed gedaan! L’ooh ná

Ik doe een test als ik thuis kom :-)

Op het werk gaat alles zijn gangetje. Het is heerlijke werken met de kinderen, die je ook echt beginnen te (her)kennen. Je weet nu ook precies hoe je ze kunt stimuleren en dat levert meer effectiviteit van de behandelingen op. Op dit moment zijn we met drie vrijwilligers op de fysioafdeling! (twee fysio’s en 1 ergo) Geweldig om te zien dat we allen zo begaan zijn. We kunnen met zijn allen de kinderen die naar de afdeling komen goed aan en hebben zelfs tijd over. Er zijn nog veel meer kinderen op de afdelingen die gebaat zouden zijn bij het hebben van fysio maar uit ervaring blijkt dat er geen continuiteit in de fysiovrijwilligers zit en dat wanneer we dus allen weg zijn, Sokai en Sopahn met alle kinderen blijven zitten. We besteden onze tijd dus aan het verbeteren van de kwaliteit. We zijn bezig met het maken van een schema wanneer de kinderen naar de fysio komen en het verzorgen van volledige documenten voor ieder kind. Ook helpen we de ergotherapeute met het maken van frames voor in de bedjes van de kinderen die bedlegerig zijn. Hier komen speeltjes aan te hangen die de kinderen proberen te stimuleren te bewegen.
Afgelopen week heb ik een e-mail gekregen van een vrijwilligster die in het verleden ook in het NBIC is geweest als fysiotherapeute. Zij werkt voor een nieuwe organisatie, All for Children, en zij gaan in de toekomst ook fysio’s naar het NBIC sturen. Op deze manier zou het dus mogelijk zijn om wel die continuiteit te kunnen garanderen en kunnen meer kinderen begeleid worden. Ze is benieuwd naar de stand van zaken op dit moment in het weeshuis om zodoende een startpunt te kunnen geven aan de eerste twee vrijwilligers van haar organisatie die in januari gaan arriveren. Ik stuur haar een e-mail terug dat ik het met name belangrijk vind dat er continuiteit is en merk dat ik trots ben om te vertellen over het weeshuis en de fysioafdeling!

De afgelopen weken ook weer enkele keren naar Cambodian Trust geweest. Nu ze in dezelfde straat zitten is het goed dat er een intensieve samenwerking komt. Maar nu zitten ze zo dichtbij... (twee gebouwen verderop!) de weg om er te komen is een drama! Het is geen verharde weg (meer) door alle regenval. Er is ook geen voetpad. Dit betekende dat Sokai en ik met twee kinderen in een rolstoel (Cambodjaanse begrippen voor rolstoel) door kuilen en door de modder, (want het had natuurlijk net geregend!) er naar toe moesten. Sokai klaagt niet maar als we in de middag terug zijn in de fysioruimte zie ik haar vertellen aan Sopahn dat het haar veel moeite kostte voor schouders en rug om de te kleine rolstoel vooruit te duwen (ergonomie is nog niet een woord dat ze kennen in Cambodja)! Daarnaast waren ook de rolstoelen ontzettend vies en is het natuurlijk niet prettig voor de kinderen. Maar dit drama laten we natuurlijk niet zomaar voorbijgaan. Ik heb Projects Abroad gevraagd of het aanleggen van een voetpad voor het centrum een mogelijk idee zou kunnen zijn voor een volgend ‘dirty weekend’. Dit is natuurlijk ingewikkelder dan het lijkt en ze zijn komen kijken bij het centrum naar de situatie, is gesproken met de directrice en er zal gesproken moeten worden met de overheid. Dit is op dit moment in volle gang en ik hou jullie dan ook op de hoogte!

Ik kan niet geloven dat ik over twee weken alweer eindig in het weeshuis. Ik ga de kinderen maar ook Sokai en Sopahn ontzettend missen! Ik weet wel zeker dat de kinderen bij deze twee kanjers in goede handen zijn! Belangrijk is het dat zij getraind blijven worden door vrijwilligers en dat er continuiteit is in het komen en gaan van vrijwilligers omdat er op die manier meer kinderen begeleid kunnen worden. Ook is het belangrijk dat zij hun Engels verbeteren of in ieder geval bijhouden (op dit moment erg gebrekkig, maar communicatie door middel van handen en voeten is erg leerzaam!) om zodoende de communicatie met de vrijwilligers en internationale organisaties (die voor kennis en cursussen zorgen) te verbeteren. In de laatste twee weken wil ik graag nog een kijkje nemen op de opleiding voor fysiotherapeuten die dit jaar is begonnen. Ik zou het interessant vinden om te praten met studenten en docenten en misschien kunnen zij ook nog in de toekomst iets betekenen voor het weeshuis maar ook voor de fysiotherapie in het algemeen in Cambodja! We gaan er nog twee zinvolle weken van maken!

Stiekem ben ik toch ook wel al bezig met de voorbereidingen van mijn reis door Azie die gaat beginnen op 1 of 2 december! Ik vertrek hier met een Italiaanse meid die tot vlak voor kerstmis met mij samen zal gaan reizen door Vietnam. Kerstmis zal ik vieren in de zon, in de drukke stad Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. En na twee weken Laos zal ik mijn ouders op de 13de januari gaan zien in Noord-Thailand. Ik ben blij dat Paola (Bologna, Italy) met mij samen vertrekt, zij is hier een goede vriendin van me geworden.
Komend weekend is het water festival in Phnom Penh en rukt heel Cambodja uit naar de hoofstad om bootraces op de rivier te bekijken. Ik verwacht ongeveer net zoiets als de grachten van Amsterdam tijdens een huldiging van Oranje. :)

Lea High!

Liefs, Pauline