Waterfestival

Verslag Waterfestival 20-21-22 november 2010

Hallo allemaal,

Een update uit Phnom Penh omdat jullie natuurlijk allemaal wel hebben gehoord wat hier afgelopen nacht heeft plaatsgevonden. Allereerst alle vrijwilligers van mijn organisatie zijn ongedeerd. Ook de staffleden en hun familie zijn ongedeerd. Gelukkig! Ik zal beginnen met vertellen wat het waterfestival precies is.

Het waterfestival is een van de belangrijkste feestdagen in Cambodja, en is gebaseerd op de wisseling van de stroming van de rivier doordat het regenseizoen ten einde komt. Het water zal landinwaarts stromen waardoor er veel vis in het water zit. Traditioneel wordt dit gevierd in Phnom Penh en vele inwoners van de kleine dorpjes van het platteland komen dan ook naar de grote stad. Op de rivier worden 3 dagen bootraces gehouden. Meer dan 400 longtailboten hadden zich verzameld en met een knock out systeem zal er op maandag een winnaar zijn. Boten komen uit heel Zuid Oost Azie! Langs de rivier op de boulevard is van alles te doen. Stalletjes met verkoop spullen en vooral veel eten. In de avond is er vuurwerk (het mooiste vuurwerk dat ik ooit heb gezien!) en varen er boten op de rivier met grote verlichtte versieringen. Er zijn concerten en markten en het is een groot feest. Het is mooi om te zien dat de (vaak erg arme) mensen en kinderen van het platteland naar de stad toe komen op dit evenement mee te maken. Op zondag zie ik een kind van ong 6 jaar dat onwijs blij is omdat hij een tandenborstel en tandpasta van zijn vader heeft gekregen. Ook zag ik vrouwen die waspoeder aan het kopen waren voor ongeveer het gehele komende jaar!

Helaas zag ik ook al op zondagavond vanaf een dakterras onwijs drukke straten door de mensenmassa’s. Zie op de foto een ambulance met lichten en sirene die vastzit tussen mensen en moto’s. Wat me opviel was dat de mensen niet duwden rustig bleven en bleven lachen. De mensenmassa van zondagavond deed me denken aan wat ik gezien heb bij de loveparade in Duitsland en sprak hier ook nog over met enkelen die met mij in de bar zaten. Niet wetende dat er de volgende dag op dezelfde tijd een soortgelijke ramp zou plaatsvinden.

Op maandagmiddag ben ik naar riverside geweest en voor avondeten had ik met iemand afgesproken aan de rand van het feestgebied. Op het moment dat ik hier na toeliep zag ik al de hoeveelheid mensen die afkewamen op alle festiviteiten van die avond. Dat en de beelden nog in mijn hoofd van de avond ervoor heeft me doen besluiten om niet meer terug te gaan en in het backpackersgebied van Wat Langka te blijven. Die avond kwam ik om 1 uur ’s nachts terug en had ik niet het idee dat de mensen op straat wisten wat er niet ver van hun vandaan gaande was. Ze leken nog steeds feest te vieren. Op dat moment wist ik het ook nog niet. Om 4 uur in de nacht word ik wakker gebeld door Frans dat hij zojuist op het nieuws heeft gezien wat er gaande is. Ik schrik me een ongeluk en bel ook mijn ouders dat ik ongedeerd ben. Ik loop naar onder waar onze securityguard naar de televisie aan het kijken is. Ik zie nog geen beelden en ga terug naar bed maar kan maar moeilijk in slaap komen. 2 maanden in Cambodja maakt de Cambodjanen tot je vrienden en ik kan het maar moeilijk loslaten in mijn hoofd wat er daar gebeurd is. Er gaan verschillende verhalen de ronde maar het is nog niet precies duidelijk hoe het gebeurd is. Ten eerste waren er ongelofelijk veel mensen op de brug, die eigenlijk maar gebruikt wordt voor 1 richting. Er kwamen nu van twee richtingen mensen wat midden op de brug een opstopping veroorzaakte. De politie probeerde met waterkanonnen de mensen in beweging te krijgen maar dit veroorzaakte een grote paniek. Daarbij was er waarschijnlijk door het water ook kortsluiting van alle versieringen op de brug en de veel mensen zijn dus waarshcijnlijk geelektrocuteerd. Ook zijn er veel mensen in het water gesprongen of geduwd waardoor er ook veel zijn verdronken omdat niet veel Cambodjanen goed kunnen zwemmen. Misschien dat hier wat meer duidelijk in komt in de komende dagen zodat dit een volgende keer voorkomen kan worden .

Deze ochtend zijn we met verschillende vrijwilligers naar een van de ziekenhuizen geweest. Gelukkig viel het me op dat hier niet een enorme chaos was maar dat er wel enorm veel mensen kwamen kijken of hun vermiste dierbaren in het ziekenhuis waren of bij de dode mensen die opgebaard waren naast elkaar in tenten. Ze probeerden iedereen te identificeren. De medische hulp was niet geweldig maar wel voldoende aanwezig. Op dit vlak was er niet veel wat we konden doen. Maar we hebben water en fruit gekocht op de markt en zijn dit uit gaan delen aan gewonden en familieleden van de overledenen. Als je hier tussen loopt dan grijpt de situatie je ontzettend en zie je pas wat hier eigenlijk is gebeurd vannacht.

Vanuit Projects Abroad hebben we geld opgehaald en ik heb een aardig bedrag gedoneerd ook van het geld dat ik meegekregen heb voor het weeshuis. Hiervan is nog een groot gedeelte over en dit heb ik graag willen doneren aan de hulp die nodig is om de dode mensen te vervoeren naar hun dorp in de provincie en voor de overige hulp. Samen met een van de staffleden van P.A. ben ik meegeweest om het geld te doneren aan de Cambodjaanse nationale televisie die een grote inzamelingsactie houden. Hier ben ik nog 15 minuten live op televisie geweest toen we het geld kwamen brengen. We waren de eerste internationale organisatie die geld doneerde.

Op de terugweg zie ik verschillende grote leger trucks voorbij komen met daarin een doodskist en familieleden die nog steeds vol zijn van verdriet. Het is moeilijk om te beseffen dat vele mensen die geschokt zijn nog een lange lange weg te gaan hebben naar hun dorp.

Thanx voor alle support tot nu toe. Het is ongelooflijk raar om op deze manier je laatste week van mijn tijd in Cambodja in te gaan.

Groetjes, Pauline